در این مقاله نیروهای جاذبه و دافعه نوری در یک موجبر پلاسمونیکی V شکل از جنس طلا با دیواره هایی با زاویه دندانه 77 درجه با نقاط تیز صاف شده مورد بررسی قرار  گرفته است. با تغییر جنس لایه ی بیرونی و تغییر میزان انرژی نوری محبوس در انتهای موجبر، نیروهای نوری دافعه و جاذبه اعمالی بر نانوذره های فلزی و پلاسمونیکی با استفاده از تنسور تنش ماکسول بدست آمده است.  نتایج حاصل نشان می­دهد با به کار بردن لایه پوشش از جنس مناسب افزایش چند برابری این نیروها را نسبت به حالت موجبر بدون پوشش، در پی خواهد داشت. در بهترین حالت، ساختاری  با لایه پوششی3 نانومتری سیلیکون نیترید، یک نانو ذره پلاسمونیکی متشکل از طلا و دی اکسید تیتانیوم را از انتهای شیار به وسیله ی یک موج تخت تک طول موج با شدت 1 وات بر میکرومتر مربع به طرف بالای ساختار جابجا می­کند که بعد از رسیدن به بالای ساختار با توجه به توزیع فضایی شدت میدان الکتریکی که باعث تغییر گرادیان میدان و قطبش نانو ذره مورد نظر می شود، علامت نیرو تغییر کرده و مانع از خارج شدن ذره از موجبر شده و ذره در داخل ساختار، به طرف پایین حرکت می­کند.