عمل «دیدن» توسط چشم انسان صورت می‌گیرد و مغز تفسیر مشاهدات را بر عهده دارد، کما این که برآوردی از شکل، اندازه و رنگ اجسام و همچنین تشخیص حرکت آنها با تحلیل داده‌های ارسالی از چشم به مغز، توسط مغز انسان صورت می‌گیرد. مواردی از «دیدن» وجود دارد که در آنها آنچه که مغز تحلیل می‌کند با آنچه که در واقعیت وجود دارد متفاوت است؛ به عبارتی خطایی در فرآیند «دیدن» اتفاق می‌افتد. تجربیاتی از این نوع معمولاً با دیدن اشیاء پیرامون‌مان کمتر یافت می‌شود، اما با ترسیم الگوهای خاصی می‌توان تفسیری متحرک از اَشکال به‌واقع ساکن، توسط مغز دریافت نمود. به این نوع از حرکت‌ها، حرکت‌های غیر واقعی گویند. در دو دهه‌ی اخیر توجه ویژه‌ای به این نوع از طرح‌ها شده است. در این کار، ضمن ارائه‌ی نمونه‌های جدیدی از طرح‌های به‌واقع ساکن، اما با برداشتی متحرک از آنها توسط انسان، برآنیم تا تحلیل فیزیکی برای چنین حرکت‌های غیرواقعی ارائه دهیم. همچنین راه‌های بیشینه‌سازی این نوع استنباطِ غیر واقعی را بررسی خواهیم کرد.