برقراری ارتباط
سال 28، شماره 1 - ( مجموعه مقالات پذیرفته و ارائه شده در اولین کنفرانس ملی حسگرهای فیبر نوری 1400 )
ICOP & ICPET _ INPC _ ICOFS سال28 صفحات 3-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jalal Jabar S, Kouhi M, Talebzadeh R. Investigation of Fiber Optic Surface Plasmon Resonance Biosensor Containing Graphene and Titanium Dioxide Thin Film. ICOP & ICPET _ INPC _ ICOFS 2021; 28 (1) :1-3
URL: http://opsi.ir/article-1-2490-fa.html
URL: http://opsi.ir/article-1-2490-fa.html
جلال جبار شاخوان، کوهی محمد، طالب زاده ربابه. بررسی حسگر زیستی فیبر نوری تشدید پلاسمون سطحی حاوی گرافن و لایه نازک دی اکسید تیتانیوم. مقالات پذیرفته و ارائه شده در کنفرانس‌های انجمن اپتیک و فوتونیک ایران. 1400; 28 (1) :1-3
شاخوان جلال جبار1 
، محمد کوهی* 2، ربابه طالب زاده2
، محمد کوهی* 2، ربابه طالب زاده2
1- گروه فیزیک، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2- گروه فیزیک، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران، مرکز تحقیقات بیوفوتونیک، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2- گروه فیزیک، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران، مرکز تحقیقات بیوفوتونیک، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
چکیده: (702 مشاهده)
در این مقاله ساختار یک حسگر زیستی فیبر نوری تشدید پلاسمون سطحی با لایه های هیبریدی گرافن و دی اکسید تیتانیوم برای افزایش کارآیی حسگر پیشنهاد شده است. با روش ماتریس انتقال، توان عبوری نرمالیزه محاسبه و طول موج تشدید بدست آمده است. با افزایش ضریب شکست محیط حساس طول موج های تشدید به طرف طول موج های بزرگتر جابجا می شوند. آهنگ افزایش طول موج تشدید، با افزایش ضریب شکست محیط حساس بیشتر می شود. نتایج نشان می دهند حساسیت حسگر زیستی با استفاده از ضخامت لایه ی نازک دی اکسید تیتانیوم افزایش می یابد. با اضافه کردن لایه ی نازک دی اکسید تیتانیوم به ضخامت 5 nm قبل از لایه ی گرافن حساسیت حسگر زیستی از 2350 nm/RIU به 2600 nm/RIU افزایش یافت.
واژه‌های کلیدی: حسگر زیستی، تشدید پلاسمون سطحی، گرافن، حساسیت
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
