در این مقاله درهم­تنیدگیِ بین توزیع­های فوتونیِ­ همدوس یا چلانده  و یک اتم دوترازه، درونِ کاواکی اتلافی در دمای صفر مورد مطالعه قرار می­گیرد. برای بررسی تحول زمانیِ درهم­تنیدگی از معیار منفیت استفاده شده و بدین­منظور معادله­ی اصلیِ حاکم برسامانه­ی اتم-فوتون در تقریب سکولار،  برای حالت اولیه­ای که در آن توزیع فوتونی همدوس یا چلانده است، حل می­شود. سپس عناصر ماتریس چگالیِ سامانه که به­صورت تحلیلی به­دست آمده­اند ترانهاده­یِ جزئی شده و  برای محاسبه­ی عددیِ منفیت، مورد استفاده قرار می­گیرد. محاسبات ما نشان می­دهد که با افزایش میانگین اولیه­یِ فوتون­ها، درهم­تنیدگیِ  اتم با توزیع همدوس  نسبت به توزیع چلانده،  بسیار سریع­تر به سمت صفر میل می­کند. هم­چنین نشان می­دهیم که درهم تنیدگیِ نور چلانده با اتم، در مقایسه با نور همدوس قوی­تر و پایدارتر بوده و بازه­های زمانی که در آن درهم­تنیدگیِ اتم-فوتون تقطیرپذیر است، برای نور چلانده طولانی­تر از نور همدوس است. این نتایج می­تواند بالقوه در تولید حالت­های اتم­- فوتون با بیشینه­ی درهم­تنیدگی (حاصل از تقطیر) به­کار رود.