انبرک نوری یک ابزار قدرتمند برای فهم فیزیک فرایند‎های زیستی است. از این وسیله برای نیرو‌سنجی در محدوده‌ی نیرو‌های فمتونیوتونی تا نانونیوتونی استفاده می‌شود. در بسیاری از کاربردهای زیستی انبرک نوری که نیاز به نیروهای زیاد دارد، افزایش توان لیزر باعث تولید گرما (از طریق جذب نور) و در نتیجه صدمه دیدن نمونه می­شود. در چنین آزمایشهایی تله‌اندازی بهینه اهمیت ویژه‌ای دارد. در این مقاله نشان می‌دهیم که برای میکروکره‌ی پلی‌استایرن با قطر مشخص، یک گشودگی عددی بهینه برای عدسی شیئی وجود دارد که می‌تواند راندمان تله‌ی نوری در راستای عرضی را به بیشترین مقدار ممکن برساند. این موضوع بصورت تجربی نیز مورد تایید قرار گرفته است. همچنین نشان داده شده است که در چنین شرایطی میکروکره‌ی پلی‌استایرین با قطر تقریبی ۴ میکرومتر بیشترین راندمان عرضی را تولید می‌کند. تطابق بسیار خوبی بین نتایج نظری و تجربی ارائه شده وجود دارد.

انبرک نوری بهینه شده ابزاری بسیار مهم برای میکرودستکاری سیستم‌های زیستی است. در این مقاله با استفاده از نظریه الکترومغناطیس برداری ، توزیع فضایی شدت در کانون یک عدسی شیئی خشک مورد استفاده در انبرک نوری و همچنین ثابت فنر منتجه محاسبه شده است. به دلیل وجود محیط‌های متفاوت با ضریب شکست متفاوت در فضای پس از عدسی شیئی، مقدار قابل ملاحظه‌ای ابیراهی کروی به وجود می‌آید که باعث تضعیف شدید قدرت تله می‌شود. در اینجا نشان داده­ایم که با تنظیم طوقی تصحیح عدسی شیئی بر مقادیر بیشتر از ضخامت لامل میکروسکوپ، می‌توان ابیراهی کروی موجود را جبران و مقدار ثابت فنر تله‌ی نوری را به بیشترین مقدار رساند. این تنظیم امکان به تله‌اندازی در عمق دلخواه نمونه مورد مطالعه توسط انبرک نوری  را فراهم می‌سازد.