استفاده از نور لیزر امکان دستکاری و کنترل سیگنال های سلول های عصبی را فراهم می آورد. تابش نور به بافت مغز، دمای بافت را افزایش می دهد و این افزایش دما عملکرد بافت را تحت تاثیر قرار می دهد. بزرگی و توزیع فضایی تغییرات دمایی، به خواص بافت و پارامترهای نور بستگی دارد. برای انتخاب بهتر این پارامتر ها انتخاب یک مدل محاسباتی موثر ضروری است.در این مقاله برهم کنش نور ورودی با توان 1 میلی وات به بافت از دو فیبر نوری با قطرهای مختلف 10 و 200 میکرومتر با استفاده از روش مونت کارلو مورد بررسی قرار گرفته است و افزایش دمای ناشی از تابش نور با حل معادله ی لاپلاس محاسبه شده است. نتایج شبیه سازی نشان دادند که ماکزیمم افزایش دما در فیبر نوری معمولی و باریک شده به ترتیب برابر C ͦ 6×10-5 وC ͦ4.5×10-3 است.

واژه‌های کلیدی: بافت مغزی، فیبر نوری استاندارد، فیبرنوری باریک شده، دما

متن کامل [PDF 720 kb]   (2174 دریافت)