در این مقاله، ضریب شکست خطی مؤثر کولوئید نانوذرات دی اکسید تیتانیوم و نانوساختارهای کربنی (گرافن و اکسید گرافن) در محلول رنگدانه رودامین 6G با استفاده از ابزار شکست سنج آبه اندازه گیری و بررسی شده است. نتایج نشان می دهند که مدل وان دوهولست برای ضریب شکست موثر محیطهای کولوئیدی تنها در محدوده معینی از چگالی نانوذرات کارایی دارد. برای نانوساختارهایی که برهمکنش شیمیایی ناچیز با مولکولهای رنگدانه دارند، افزایش چگالی با افزایش ضریب شکست مؤثر همراه است و اختلاف ضریب شکست نانوذره با رنگدانه، ضریب شکست مؤثر را افزایش می دهد. این روند در مورد نانوساختارهای با سطوح فعال شیمیایی معکوس است. نتایج فوق با استفاده از مدل انتشار فوتون در محیطهای پراکننده و مکانیزم کارکرد شکست سنج آبه توجیه شده اند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |